En daarom fietsen wij voor Parkinson!

5 september 2015 gaat het gebeuren. We gaan de Cauberg, Nederlands beroemdste klim van wel 12%, op fietsen. Samen met Karin, en nu al een ploeg van vijf naaste gaan we Bike4Parkinson rijden.
"En daarom fietsen wij 4 Parkinson" gaat over waarom ik ben gaan fietsen, over de voorbereidingen op deze challenge, over de ziekte zelf maar zeker ook over de Wij van "En daarom fietsen wij voor Parkinson" want Parkinson heb je nooit alleen!

In de ParkinsonTV aflevering over sporten noemt Dr. B. Bloem dat het sporten voor een parkinson patiënt als beste zelf medicatie geld. Daarbij zijn  er sterke aanwijzingen dat het fietsen een grote stimulans voor het beter lopen voor Parkinson patiënten kan zijn. Van de opbrengst van Bike4Parkinson 2014 wordt daar nu onderzoek gedaan.

Laat ik me voorstellen, ik ben Andreas Rosenberg  ( 1969 ), getrouwd met Karin Rosenberg en vader van Anouk ( 2010 ) en Lukas (2013 ). Ik was werkzaam in de zorg als woon begeleider, hielp in de zomers bij festival's met het op en afbouwen van decor en aankleding en draaide in Utrecht onder andere in café het Hart als dj Davidov.

Een hart infarct  zette mijn  leven op scherp in 2006. Daarna ontstonden er allerlei toen nog onverklaarbare klachten en een serie van behandelingen inclusief een opname in het revalidatie centrum de Hoogstraat om onder de noemer chronische pijn er maar mee te leren omgaan.

Na weer problemen met mijn hart in 2010 en de daarbij horende onderzoeken kwam de diagnose Parkinson als een soort opluchting te voorschijn. Dat was het dus, de onverklaarbare klacht kregen een gezicht  Nu kon er gericht gekeken worden en gezocht naar de juiste medicatie en behandeling.
Dat werd in 2013 een DBS (diepe hersen stimulatie).

Met name de ervaring tijdens mijn eerste mijn hart infarct heeft grote indruk op mij gemaakt en is bepalend van hoe ik daarna met mijn ziekt zijn om ga. Ik heb het ervaren als dat ik nog mocht blijven leven en leven zal ik. Mohammed Ali benoemde het zo:"don't count the days, make the days the count." Dat klinkt simpel, dat is en was het niet. Voor mij is Parkinson een ziekte die als je je niet fysiek en innerlijk blijft verzorgen neigt je te domineren door de klachten maar ook door de bijwerkingen van de medicatie. In de dat soort momenten geeft de ervaring van het in leven blijven troost en de kracht die te door staan.  

Het is een zoeken naar hoe kan het wel en kleur bekennen. Wat laat je om zo ruimte te maken voor wat er toe doet en wat heb je nodig om dat te blijven doen. In die zoek tocht ben ik tegen Bike4Parkinson gelopen. E n er ging een wereld voor me open.

Volg ons, deel ons, like ons of nog beter, fiets mee!

Meer over mijn DBS

Mocht je via deze link doneren zou ik het waarderen als me dat laat weten.