Voor, tegen, met!

Nog Twee dagen!

Zo, de rug nummers zijn uitgedeeld voor boogie extreme vrijdag kunnen we ze ophalen, zaterdag op spelden.  Mijn eigen wielerploeg vrienden en familie heeft, nr. 310, nr. 458, nr.389, nr.457 ,nr.865, nr.1069 en nr.864. Ik mis er een, even na bellen,  nr.456. Het doet me aan vroeger denken, festival producties ondersteunen en het koken voor kinderkampen a 90 tot 100 monden. Wie is waar en hoe komen ze op tijd in valkenburg. Zijn er genoeg slaap plaatsen. Kan er samen gereden worden. De camping bied een boogie extreme ontbijt voor 9 euro aan, interessant even na bellen. Een eitje, bolletjes, plakje kas, glaasje jus “mmm” en daar moeten we dan meer dan 900 klim meters op maken. Nou nee dat kunnen we zelf veel beter in elkaar steken. Heerlijk, ik merk dat ik  er echt van geniet. Even dit, hoe zat dat ook al weer en o ja dat moest ik nog doorgeven   ….

Er beginnen als of er op een knop is gedrukt allerlei denk processen door elkaar te lopen. Ik wil mijn koffie pakken maar mijn arm is ineens stijf en trillerig. Een van de lastigste dingen bij mijn ziekte is dat ik niet meer kan multi-tasken. Zodra er teveel te gelijk gebeurt raakt  mijn energie tank veel sneller leeg, andere dingen stoppen gewoon en motorisch vertraag en verstijf ik. Beste voorbeeld, brood smeren en een goed gesprek gaat niet samen, ik stop met smeren. Als ik vol van indrukken voor het eerst ergens gaat fietsen dan stop ik met fietsen, tempo omlaag en veel lichamelijk ongemak.….. Dus ik moest twee dagen “heel naar” op locatie gaan trainen. Ook om te kijken hoe reëel de 60 km i.p.v. 30 km. Het is reëel, ik ben een slow starter, bij 20 a 25 km begin ik er meestal pas in te komen en dat komt mooi uit want dan begint het feest in het parcours echt,  de Loorberg, 'oude Gulperberg' op en af. Dan de Kruisberg, zo’n 3 km verderop licht de Eyserbosweg al weer te wachten. Voor hen die daar na even willen bijkomen is er op km 36 een verzorging post. Nog drie te gaan, de Fromberg en daarna de Dodeman met als toetje de Cauberg. Gelukkig is na de dodeman er zo’n 10 km relatief glooiend parkoers om wat op adem te komen voor de Finale. Het wordt zeker zwaar een paar keer flink afzien maar de beloning als je boven bent is groot, mooi vergezichten zeker als er wat wolken en windt zijn. Die wind zorgt wel weer voor een extra dementie zeker als je na de klim tegen is.

Het rare is dat ik de afstand maar een paar keer echt dik heb gefietst, maar daar maak ik me niet zo veel zorgen om, mijn benen zijn goed, maar wel om die overprikkeling. Dat werd ook tijdens mijn laatste training met mijn broer in Nijmegen duidelijk. Nieuw parcours, elkaar lang niet één op één gezien. En ik weet het en ik had het ook nog benoemt. Maar ja als je dan op de zevenheuvelenweg komt en je ziet een soort intervallen klim weg voor je liggen…. In ieder geval aan het eind van heuvel vier of vijf van de 7 heuvel weg moeten we remmen en dat ging even te snel. Ik sta stil en val.

Het hele interne besturingen systeem van mij was even stuurloos. Koffie met appelgebak doet wonderen en we hebben een krappe 40 km rustig uit gefietst en lekker bij gepraat. Ik heb heel bewust hier op getraind. Op zoek naar hoe vertaal ik in normaal Nederlands wat er gebeurt. Het ene moment ben ik aan het fietsen op de zevenheuvelweg en het volgende zit ik te bibberen en te trillen en blijft raar iets. Ik lees in veel forums en blogs de moeite om aan de omgeving uit te leggen wat er gebeurt technisch maar ook mentaal. Ik heb nu met bike4parkinson iets beet waar die vertaalslag de sleutel van het succes kan worden. Door dat het doel, met z’n alle finishen in de bike4parkinson 60 km de gemene deler en daarbij voor ons alle de zelfde focus. En daar mee spreken we de zelfde taal, hoe zijn de benen en hoe zit iedereen op de fiets. Het is aan mij om aan te geven waar en wat ik daarbij nodig heb en aan hun om te kijken wie dat op dat moment het beste kan.

Eigenlijk kan ik het zo samen vatten, ik heb getraind voor bike voor Parkinson door te leren van biken tegen Parkinson zodat we kunnen uit zoeken hoe we biken met Parkinson.

Als dit inderdaad werkt en klopt wordt het pas echt interessant. Want hoe vertaal en pas je dit toe in het leven van alle dag?

&Joy and take care! Andreas

Er zijn twee manieren hoe je ons en of Bike4parkinson verder financieel kunt steunen.  Support ons, zodat we een beetje uit de kosten kunnen komen, wat we van dat geld over hebben gaat naar Bike4Parkinson. Of  geld doneren aan bike4parkinson direct.

·      AC Rosenberg      NL18ABNA0451448324 onder vermelding van “B4P support”

·      Stichting Parkinson  Nederland     NL86ABNA 0409884928 Onder vermelding van: ParkinsonNet Bike4Parkinson

En daarom fietst Bastien voor bike4parkinson.

Mijn naam is Bastien Chartier. 

Ik ben teamcaptain van het volleybalteam van Andreas Rosenberg. Ik heb besloten mee te doen aan de bike4parkinson naar aanleiding van meerdere factoren. Allereerst zag ik hoe Andreas vooruit ging bij het volleybal, hij heeft het al eerder vermeld dat het in het begin niet goed ging , maar nu na enkele seizoenen, we spelen er 2 per jaar, zie ik als captain vooruitgang en ik dacht, als ik hem ook bij het fietsen kan helpen, dan doe ik dat gewoon.

Ten tweede heb ik last van epilepsie en weet hoe het is te leven met een ziekte en de risico’s die dat met sporten mee brengt.

En ten derde ga ik met mijn conditie er ook op vooruit, samen met Andreas heb ik wekelijks zo’n 90 km gefietst, en dan kan ik een heleboel meer dan ik dacht, mijn conditie is vooruitgesprongen.

En als laatste doe ik mee voor de gezelligheid, want naast het steunen voor bike4parkinson is het ook nog leuk en soort van uitdaging om zo’n afstand te fietsen. Ondanks dat ik zelf nog niet zo’n rit heb gereden heb ik er vertrouwen in heeft dat het gaat lukken en dan spreek ik niet alleen voor mijzelf maar ook dat de rest het gaat halen, met name Andreas.

Ik heb nog meegemaakt dat hij naar de wedstrijd kwam op een scootmobiel, die heb ik al maanden niet gezien en ik kan aan Andreas zien dat hij zich veel lekkerder voelt sinds hij hier mee begonnen is. Hij ziet er beter uit, voelt zich beter en beweegt makkelijker, dat komt gewoon doordat ook zijn conditie vooruit is geschoten. Ik vindt het ook heel knap dat hij hier aan mee durft te doen, want vanuit eigen oogpunt had ik denk ik niet dezelfde beslissing genomen, maar ik ben blij dat ik hier nu toch aan mee ga doen en hoop dat we dit allemaal goed gaan afleggen, de volledige 60 km.

Groet, Bastien Chartier

Seport bike4 parkinson: Stichting Parkinson  Nederland     NL86ABNA 0409884928 Onder vermelding van: ParkinsonNet Bike4Parkinson

En daarom fietst Jonathan voor bike4parkinson.

Gisteren hebben Andreas en ik de laatste voorbereidende tocht door het heuvellandschap in het Rijk van Nijmegen gefietst. Dit was voor het eerst sinds jaren dat wij weer samen gefietst hebben. Voor mij een mooi en bijzonder moment om samen te kunnen fietsen. Hierdoor komen bij mij de herinneringen van de afgelopen jaren weer naar boven.

Na jaren van onzekerheid wat er nu met hem aan de hand was, kreeg Andreas nu zo’n 5 jaar geleden de diagnose Parkinson. Waarna de strijd begon. De eerste strijd die geleverd werd was de acceptatie. Vervolgens de confrontatie met alles wat niet meer zou kunnen.  Er stond een andere toekomst te wachten dan hij / wij gedacht hadden. Als broer was en is het lang niet altijd even makkelijk om de strijd, pijn en het verdriet zo van dichtbij mee te maken. Vooral steeds weer die keuzes die gemaakt moesten worden. Wat doe ik wel en waar heb ik geen kracht of energie (meer) voor. Steeds weer was er die zoektocht naar wat kan ik nog wel. Er was vooral de zoektocht naar die dingen te doen belangrijk zijn, ‘die er toe doen’ en de ‘minder belangrijke zaken’ te laten. Met heel veel doorzettingsvermogen maakt hij zijn keuzes en probeert hij met vallen en opstaan (soms ook letterlijk), ondanks zijn ziekte, het beste uit zijn leven te halen. Zo is hij begin dit jaar weer begonnen met fietsen. Iets wat hem al jaren niet meer lukte. Met heel veel doorzettingsvermogen is hij nu op het punt om zaterdag 60 kilometer door de Limburgse heuvels te fietsen. En ik ben daarbij om samen met hem de tocht te fietsen. Ik ben trots op hem en op zijn gezin dat hij zo ver gekomen is.

Jonathan Rosenberg



Seport bike4 parkinson: Stichting Parkinson  Nederland     NL86ABNA 0409884928 Onder vermelding van: ParkinsonNet Bike4Parkinson