Als mens met Parkinson kun je je vraagtekens zetten als je gaat trainen voor de col colombiere, berg eerste cat. Tour de France 15e etappe. Met in de laatste 5 km een gemiddeld stijgingen percentage van 10%, gemiddeld! En toch ga ik het doen. 2 Juli staat fietsenvoor.nl in het teken van de Parkinson verenging met als doel: Parkinson op de kaart zetten.
Vergeleken een jaar geleden sta ik er veel beter voor, fysiek heb ik groen licht. De stress fiets test zeer goed afgelegd bij de cardioloog. Het training schema ontloopt het train schema van de Amstel Gold race (125km) niet. Dat was het schema waar mee ik wilde gaan trainen voor de Boogie Extreme / bike4parkinson ’16 100 km.Daarbij is op moment het fietsen mijn beste medicijn. Na een intensief stuk fietsen word de drukte en de chaos in mijn hoofd minder, even rust. Het lopen gaat steeds beter, gewoon de hond uitlaten in mijn eentje was vroeger moeizaam. Ik verviel snel in of in het klassieke Parkinson geschuifel of juist over bewegelijkheid maar zeker nu ik weer drie keer per week sport kan ik weer een stevig rondje op tempo lopen. Wat daarbij ook erg lekker is dat ik mijn energie en kracht ook de emotionele kwijt kan.
Daarbij sinds ik echt weer ben gaan fietsen doe ik alles op de fiets en bakfiets. Mijn reder in noot van een aantal jaar geleden mijn “scootmobiel” staat te verfstoffen.
Heel mooi zo’n
opsomming maar kan ik door omstandigheden twee weken niet sporten, een griep
b.v. dan komt met rasse schreden de stramheid en traagheid zowel fysiek als
mentaal snel terug. Stress is er ook zo een die in een rap tempo de Parkinson
kan laten domineren. De ellende is dat die kant veel mensen niet zien simpel
weg om dat ik bijna het huis niet uit kom. Kom ik dat dan wel in zón periode
dan kost dat zo veel energie dat daar thuis zelfde simpelste dingen bijna niet
meer gaan. Die kant is alleen zichtbaar voor mijn naasten vaak, zeker omdat niet
vaak echt over praat want als ik mensen vertel hoe het echt is haken ze af.
Heftig of echt? Nee… Einde gesprek.
Het fietsen heeft mij
veel gebracht, terug gebracht. Veel van waar ik al afscheid van had genomen of
het aan het nemen was kan nu , weliswaar soms aangepast weer. Er is weer een stuk eigen regie terug. En dan de
kick van de goede afloop de Cauberg tijdens boogie extreme! Toch is dat niet
het tot nu toe behaalde hoogte punt door het fietsen.
Als je traint om met
fietsen ben je bezig met weerstand training, duurtraining en herstel training.,
je leert te doseren met je eigen energie. Dat in combinatie dat je altijd
rekening dient te houden met de soms er grillige Parkinson en me moest aanleren
een plan b en c achter de hand te moet hebben is gaan lijden tot een nieuwe soort leven stijl. Met die manier
van denken en doen ben ik met mijn zoon Lukas van drie naar Seal Amsterdam
geweest. Ik, snel overprikkelde Parkinson patiënt met mijn zoontje tussen
500.000 mensen ….. : ) Ik krijg nog steeds tranen in mijn ogen als ik daar aan
denk.
Fietsenvoor.nl
2016 gaat om Parkinson op de kaart te
zetten en ik wil daar mijn steen aan bij dragen. De realiteit is dat is dat ik
Parkinson heb en dat is een grillig, heftige regressieve ziekte. Wat van daag
nog mogelijk leek kan morgen voorbij zijn en wat vandaag niet kan, kan misschien
door een net andere samenstelling van medicijnen volgende week wel. Als eerste de
weg naar de col colombiere te volg
via facebook en blog een leven met Parkinson. En dan …… de berg op, op de dag
dat de tour begint , ik die vier jaar geleden nog geen 200 meter meer normaal
kon lopen fietst de colombiere op.
Ik zou geen betere manier weten om Parkinson op de
kaart te kunnen zetten.Wordt vervolgt!
Meer info www.fietsenvoor.nl
