Vandaag ga de Tour de France over onze berg, COL DE LA COLOMBIÈRE de berg waar ik drie weken
geleden om 13:07 in de mist boven kwam. Zoet was toen de overwinning. Ik heb
het in me opgezogen en me er aan gelaafd, er was meer dat genoeg. Ik , een man
van 46 , die na lang zoeken een
oplossing vond voor om de gevolgen van zijn Parkinson dragelijk te maken. Had heel
even “een wind mee een berg op “ beleving gecreëerd. Gister werd mijn filmpje voor de spinning les
in Sport City getoond, ik was er gelijk weer, en kon me er weer in onder dompelen.
Op vakantie 'vier' kamp 2015 |
Gelukkig kan ik regelmatig van dat soort zin en onzin van een
leven met Parkinson ontsnappen door terug te denken aan de COL DE LA COLOMBIÈRE Ik heb nog steeds dat stukje
ongeloof van echt, was ik daar echt.
Een van de manieren om mijn leven met Parkinson te begrijpen
en het een plaats te geven is schrijven. Het hele fiets avontuur is zo groot dat
daar nog wel even over heen gaat voor dat naar buiten komt. Mijn missie is nu
hoe vind ik een voor mij haalbare vorm om dit verhaal te vertellen. Dus heb geduld.
Gelukkig zij n er vele andere leeftijd genoten die dat ook
doen. Op parkinsonconnext stonden deze maand drie blog’s op rij van leeftijdgenoten
die feilloos beschrijven hoe ze de regressie van Parkinson en de gevolgen daar
van proberen te dragen. Hoe zij hun leven omdenken tot iets positiefs. Ook omgaanmetdeziektevanparkinson.nl
en Mariette Robijn doen dat. Goed voorbeeld doet goed volgen.
Dit is mijn manier van leven aan het worden: opzoek zijn naar
hoe wel. Ik kan niet anders en wil niet anders meer. Ik heb Parkinson, en daar
worden geen vakantie dagen bij geleverd, maar mijn vrouw en kinderen zijn toe
aan vakantie.
De afgelopen maanden stonden in het teken van hoe wel en dat
leek over fietsen gaan maar het ging over het leven met …..
Vakantie hoorde ook
bij het leven!
Ik wens ons loon naar werken! Fijne vakantie.
Fijne Vakantie allemaal!
http://omgaanmetdeziektevanparkinson.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten